୧୯୪୭ ଅଗଷ୍ଟ ୧୫ରେ ଭାରତ ସ୍ବାଧୀନ ହେବା ପରେ କିନ୍ତୁ କାଶ୍ମୀର ବିବାଦ ଥମୁନଥାଏ। ନିୟମିତ ଭାବେ ଭାରତ-ପାକିସ୍ତାନ ମଧ୍ୟରେ ଅଶାନ୍ତି ପରିସ୍ଥିତି ଦେଖାଦେଇଥାଏ। ୧୯୪୯ ମାର୍ଚ୍ଚବେଳକୁ ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟ ଦଳ ନିଜ ମୋର୍ଚ୍ଚା ସମ୍ଭାଳିଲେ। ପାକିସ୍ତାନ ସହ ଭାରତର ଏଇ ପ୍ରଥମ ଯୁଦ୍ଧରେ ସାମିଲ ହୋଇଥିଲେ ସୈନିକ ବଲବନ୍ତ ସିଂହ। ଦିଲ୍ଲୀର ପଶ୍ଚିମାଞ୍ଚଳନିବାସୀ ହେଲେ ବଲବନ୍ତ। ୨୦୧୬ରେ ପ୍ରାଣ ହରାଇଥିବା ବଲବନ୍ତ ନିଜ ଯୁଦ୍ଧ ଅନୁଭୂତିକୁ ଗଣମାଧ୍ୟମକୁ ଅବଗତ କରାଇବା ସହ ଏକ ପ୍ରାମାଣିକ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ମିତ ହୋଇଛି। ନିଜ ପିଲା ଓ ନାତିନାତୁଣୀଙ୍କୁ ସେ ବରାବର ୧୯୪୯ ଯୁଦ୍ଧ କଥା କହୁଥିଲେ। କାଶ୍ମୀରର ଯେଉଁ ଘାଟିରେ ତାଙ୍କର ପୋଷ୍ଟିଂ ହୋଇଥିଲା, ସେହି ଅଞ୍ଚଳରୁ ଏକ ନଦୀ ପ୍ରବାହିତ ହୋଇ ପାକିସ୍ତାନକୁ ଯୋଗାଯୋଗ କରୁଥିଲା। ନଦୀ ପାଖରେ ହିଁ ବଲବନ୍ତ ଓ ତାଙ୍କ ସାଥି ସୈନିକମାନେ ପହରା ଦେଉଥାନ୍ତି। ପାଗ ଖୁବ୍ ଖରାପ ଥାଏ ସେସମୟରେ। ବରଫପାତ ମଧ୍ୟ ମଝିରେ ମଝିରେ ହେଉଥାଏ। ବଲବନ୍ତ ନଦୀ ପାଖରେ ପହରା ଦେଉଥିବାବେଳେ ତାଙ୍କ ଅନ୍ୟ ସାଥିମାନେ ତମ୍ବୁ ଭିତରେ ଚା’ ତିଆରି କରୁଥାନ୍ତି। ଶାନ୍ତ ବାତାବରଣ ଭିତରେ ହଠାତ୍ ଏକ ଶବ୍ଦ ଅନୁଭବ କଲେ ବଲବନ୍ତ। ଦେଖିଲେ ୪ଜଣ ପାକିସ୍ତାନୀ ସୈନ୍ୟ ନଦୀ ପାର ହେଉଛନ୍ତି। ସାଥିମାନଙ୍କୁ କିଭଳି ଅବଗତ କରାଇବେ, ତୁରନ୍ତ ଏକ ଟେକା ଫିଙ୍ଗିଲେ ତମ୍ବୁ ଭିତରକୁ। ସାଥି ସୈନିକମାନେ ମଧ୍ୟ ବଲବନ୍ତଙ୍କ ସଙ୍କେତ ଜାଣିପାରି ସଜାଗ ରହିଲେ। ଅନ୍ୟପାଖେ ବଲବନ୍ତ ଓ ପାକିସ୍ତାନୀ ସୈନ୍ୟଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଗୁଳିଚାଳନା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା। ବଲବନ୍ତଙ୍କ ଗୁଳି ସରିଗଲାପରେ ସେ ପାଖରେ ପଡ଼ିଥିବା ଟେକା-ପଥର ମଧ୍ୟ ଫିଙ୍ଗିଲେ। ଏ ଭିତରେ ବଲବନ୍ତଙ୍କ ସାଥିମାନେ ମଧ୍ୟ ଗୁଳି ଚାଳନା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଥିଲେ। ଶତ୍ରୁ ସୈନ୍ୟଙ୍କୁ ସେଇଠାରେ ହିଁ ଗୁଳି ମାରି ଟଳାଇ ଦେଇଥିଲେ ବଲବନ୍ତ ଓ ତାଙ୍କ ସାଥି ସୈନିକମାନେ।
