ଡେସ୍କ: ଆପଣ ଭାବୁଛନ୍ତି କି ଯେ ଆମେ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ ଯେମିତି ଜୀବନ ଯାପନ କରୁଛେ, ମହାକାଶରେ ଠିକ ସେମିତି ଅବସ୍ଥା ଥିବ? ପ୍ରଥମ କଥା ହେଉଛି ଯେ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ ଆମ ପାଇଁ ପ୍ରାୟତଃ ସମସ୍ତ ବ୍ୟବସ୍ଥା ରହିଛି କାରଣ ପୃଥିବୀର ପରିବେଶ ଜୀବସତ୍ତା ପାଇଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନୁକୂଳ। କିନ୍ତୁ ମହାକାଶରେ ପରିସ୍ଥିତି ଭିନ୍ନ, ତେଣୁ ସେଠାରେ ରହିବା ପାଇଁ ଅନେକ ଗୁଡିଏ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟଗତ ଦିଗ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟି ଦେବାକୁ ପଡିଥାଏ।
ସୁନୀତା ୱିଲିୟମ୍ସ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ମହାକାଶ ଷ୍ଟେସନରୁ ୨୦୨୫ରେ ଫେରିବା ବିଷୟ ଘୋଷଣା ପରେ ପ୍ରଥମ ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀରେ ତାଙ୍କ ଶରୀର ଉପରେ ଦୀର୍ଘକାଳୀନ ମହାକାଶ ଯାତ୍ରାର ପ୍ରଭାବ ବିଷୟରେ ଖୁଲାସା କରିଛନ୍ତି। ସେ କହିଛନ୍ତି, ମହାକାଶରେ ଅଧିକ ଦିନ ରହିବା ପରେ ହାଡର ଘନତା ହ୍ରାସ ପାଇବାର ଅଧିକ ସମ୍ଭାବନା ରହିଥାଏ ତେଣୁ ସେ ଦୈନିକ କଠିନ ବ୍ୟାୟାମ ରୁଟିନ୍ ବିଷୟରେ କହିଛନ୍ତି। ଏହି ବ୍ୟାୟାମ ଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କୁ ଏବଂ ତାଙ୍କ ସାଥୀ ମହାକାଶଚାରୀ ବୁଚ୍ ୱିଲମୋରଙ୍କୁ ମହାକାଶରେ ବର୍ଦ୍ଧିତ ସମୟର ପ୍ରଭାବକୁ ହ୍ରାସ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛି।
ୱିଲିୟମ୍ସ କହିଛନ୍ତି, ଯଦି ଆମେ ପ୍ରତିଦିନ ବ୍ୟାୟାମ ନ କରିବୁ, ତେବେ ଆମେ ହାଡ଼ର ଘନତା ହରାଇବୁ। ସେ ଶେୟାର କରିଛନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କର ସାଧାରଣ ଦିନ ସକାଳ ୬.୩୦ରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ, ଯେତେବେଳେ କି ୱିଲମୋର ଭୋର ୪.୩୦ରେ ଉଠିଥାନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟାୟାମ ରୁଟିନ୍ ମଧ୍ୟରେ ହୃଦରୋଗ ବ୍ୟାୟାମ, ଟ୍ରେଡମିଲରେ ଦୌଡ଼ିବା ଏବଂ ଡେଡଲିଫ୍ଟ ଏବଂ ସ୍କ୍ୱାଟ୍ କରିବା ପାଇଁ ମେସିନ୍ ସହିତ ଶକ୍ତି ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ।
ଭୌତିକ ଆହ୍ୱାନ ଗୁଡ଼ିକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିବା ବେଳେ, ୱିଲିୟମ୍ସ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି ଯେ ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ଅଭାବର ଏହାର ଫାଇଦା ଅଛି। “ମହାକାଶରେ କୌଣସି ଗଣ୍ଠି ଯନ୍ତ୍ରଣା ହୁଏ ନାହିଁ କାରଣ କୌଣସି ଗଣ୍ଠି ଉପରେ ଚାପ ନାହିଁ, ଯାହା ଏହାକୁ ବହୁତ ସହଜ କରିଥାଏ,” ବୋଲି ୱିଲମୋର କହିଛନ୍ତି।
ଉଭୟ ମହାକାଶଚାରୀ ଘରଠାରୁ ଦୂରରେ ରହିବାର ମାନସିକ ଏବଂ ଭାବନାତ୍ମକ ଆହ୍ୱାନକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏଭଳି ଅସୁବିଧାର ମୁକାବିଲା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱାରୋପ କରିଥିଲେ। “ଆମେ ଘରକୁ ଫେରିବା ବେଳେ କିଛି ଫରକ ପଡିବ ନାହିଁ,” ବୋଲି ୱିଲମୋର କହିଛନ୍ତି। ଆଇଏସ୍ଏସରେ ଉଭୟ ପ୍ରତିଦିନ ଯଥାସମ୍ଭବ କାମ କରୁଥିବା କହିଛନ୍ତି।
ମହାକାଶରେ ଥିବା ସମୟରେ ତାଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ କିପରି ବଦଳିଯାଇଛି ତାହା ମଧ୍ୟ ୱିଲିୟମ୍ସ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ। ଆଇଏସଏସରେ ଜୀବନ ବିଷୟରେ ସେ କହିଛନ୍ତି, “ଏହା ହେଉଛି ଆମର ଏକ ଗ୍ରହ, ଏବଂ ଆମେ ସମସ୍ତେ ପ୍ରକୃତରେ ଖୁସି ହେବା ଉଚିତ ଯେ ଆମେ ଏଠାରେ ଏକାଠି ଅଛୁ କାରଣ ଏହା ହେଉଛି ଆମର ସ୍ଥାନ।
ଶାରୀରିକ ବ୍ୟାୟାମ ବ୍ୟତୀତ ମହାକାଶଚାରୀମାନେ ମହାକାଶର ଅନନ୍ୟ ପରିବେଶ ଆହ୍ୱାନ, ଯେପରିକି ବିକିରଣ ସଂସ୍ପର୍ଶ ଏବଂ ମାଇକ୍ରୋଗ୍ରାଭିଟିର ପ୍ରଭାବ ସହିତ ମୁକାବିଲା କରିବା ଆବଶ୍ୟକ। ଆଇଏସ୍ଏସ୍ ପୃଥିବୀଠାରୁ ୪୦୦ କିଲୋମିଟର ଉଚ୍ଚରେ ପରିକ୍ରମା କରୁଛି, ଯେଉଁଠାରେ ମହାକାଶଚାରୀମାନେ ଏକ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ପୃଥିବୀରେ ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ବିକିରଣ ସହିତ ଯଥେଷ୍ଟ ଅଧିକ ମାତ୍ରାରେ ବିକିରଣର ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଆସିଥାନ୍ତି।
ୱିଲିୟମ୍ସ ଏବଂ ୱିଲମୋର ଏହି ଅବସ୍ଥାଗୁଡ଼ିକୁ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି, ଯେଉଁଥିରେ ମାଇକ୍ରୋଗ୍ରାଭିଟିର ଶାରୀରିକ ପ୍ରଭାବ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ, ଯାହା ଶରୀରରେ ତରଳ ପଦାର୍ଥ ପୁନଃବଣ୍ଟନ ସୃଷ୍ଟି କରେ, ଯାହାଫଳରେ ମହାକାଶଚାରୀମାନଙ୍କଠାରେ ପ୍ରାୟତଃ ଦେଖାଯାଉଥିବା ଗୋଲାକାର ଚେହେରା ଫୁଲିବା ଦେଖାଯାଏ। ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଧରି ମହାକାଶରେ ଅଲଗା ରହିବାର ମାନସିକ କ୍ଷତି ମଧ୍ୟ ଯଥେଷ୍ଟ, କିନ୍ତୁ ୱିଲିୟମ୍ସ ଏବଂ ୱିଲ୍ମୋର ସେମାନଙ୍କ ଅଭିଯାନ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଛନ୍ତି।
